czwartek, 5 września 2013

Sezon słoikowy oficjalnie rozpoczęty!!!


Tak, tak- to już! Wydaje się, że dopiero co podziwiałam widok kwitnącego sadu, a tu już nadszedł czas zbiorów. Wybrałyśmy się dziś z moim zaanginionym klonem na krótki spacer do sadu i wróciłyśmy z koszem pełnym czerwonych, soczystych, chrupiących jabłek. Są małe i konkursu piękności by nie wygrały, ale to dlatego, że nie były w tym roku pryskane, więc są pyszne i idealne na przetwory! Pierwszy dojrzał mój najukochańszy Paulared, więc brzuch mi pęka:) Kosz idzie jutro do uprażenia, dzięki czemu zimą czekają nas aromatyczne szarlotki wg. najprostszego przepisu na świecie (może jutro przepis, hmm???). Następne porcje zostaną przerobione na galaretkę i syrop z cynamonem, który moim osobistym zdaniem jest hitem na zimowe, niedzielne naleśniki! A last but not least powstanie CYDR!!!

Darów natury na łąkach i polach coraz więcej. Czarny bez już prawie, prawie gotowy do zbioru, jarzębina już się czerwieni i czuję, że będę się musiała o nią ścigać z ptakami, które codziennie sprawdzają czy już gotowa do jedzenia. Jarzębina, żeby w ogóle nadawała się do spożycia, musi zostać przemrożona. Ja mam zamrażalnik, ptaki  muszą czekać na nocne przymrozki, więc może w tym roku wygram:) Dzika róża też już prawie, prawie gotowa. Niestety okazało się ostatnio, że Maja prawdopodobnie nie toleruje malin, więc nie czeka w tym roku robienie syropu, ale każdemu kto zimą cierpi na przeziębienia, bóle gardła czy temperatury gorąco polecam. Zamroziłam tylko niewielką torbę, by choć od czasu do czasu zimą przypomnieć sobie ich smak, np. w formie muffinek potrójnie czekoladowych z malinami- omniomniom!!! Przetwory będą powstawać stopniowo i o każdym postaram się coś napisać, "co na co jest  i co do czego" jak to śpiewał niegdyś kabaret Otto:) Wszędzie wokół nas dojrzewają właśnie witaminy i naturalne leki więc może warto znaleźć chwilkę i choć część z nich zachować na jesienno- zimowe chorowanie. Ja po wiosennej apatii, kiedy to świeże pędy sosnowe przemknęły mi przed nosem mam silne postanowienie nie przepuścić żadnej okazji! Jak mi wyjdzie- zobaczymy:)

Wczoraj zebrałyśmy z Mają lawendę (miałam wyrzuty sumienia odbierając 20 pięknych kłosów wygłodniałym pszczołom i trzmielom, okupującym krzaczki od świty do zmroku) i przygotowałyśmy brązowy i biały cukier lawendowy. Jest nieziemsko aromatyczny, tylko dla prawdziwych fanów lawendy. Mój małż musiał zdezerterować z kuchni, gdyż zapach lawendy działa na niego...hm...odruchowo:) Jutro chcemy jeszcze spróbować zrobić cukier z płatkami róż. Niestety zdjęcia chwilowo są tak jakby nieosiągalne z prostej przyczyny- nie mam aparatu. Próbowałam pstrykać zdjęcia telefonem i tabletem, ale nie będę was nimi karać...! Postaram się jednak to naprawić najszybciej jak się da:) 

Póki co udaję się pod koc, z kieliszkiem czerwonego wina i dobrą książką, bo jesienny klimat dopadł mnie już kompletnie.  

Dobranocka!

wtorek, 3 września 2013

Blogowa reaktywacja!!!

No to mi się faktycznie udało pisać częściej i gęściej:)

Wszystkich razem i każdego z osobna najmocniej przepraszam za tak potwornie, niemiłosiernie i paskudnie długą przerwę, ale kilka wydarzeń kompletnie pozbawiło mnie weny i chęci do pisania. 

Wiosną zabrałam się za mój wytęskniony ogród warzywny. Całymi dniami przekopywałam, pieliłam i szykowałam grządki w przerwach doglądając mojego bez przerwy chorującego klona ( w końcu nawet zrezygnowaliśmy z przedszkola, bo jaki w nim sens skoro najdłużej 3 dni chodziła???). Kiedy już wszystko było gotowe, a kręgosłup do naprawy, wysiałam warzywa, wysiałam kwiaty z nasion nowych i tych , które pieczołowicie zebrałam rok wcześniej. Miało być pięknie, a wyszło jak zawsze...
Najpierw wszystko męczyło się z kiełkowaniem, jakbym wysiała warzywa na pustyni a nie na w pieczołowicie przygotowanym warzywniku. Kiedy już w końcu coś się ruszyło to przyszły ulewy i w miejscu warzywnika miałam przez kilka tygodni staw. Właściwie mogłam równie dobrze wpuścić tam kilka karpi i byłyby szczęśliwe. Nie muszę chyba pisać, że utopiło mi się absolutnie wszystko od groszku po nasturcje. I nie zobaczyłam w tym roku ani jednego własnego warzywa:( Wtedy to postanowiłam, że jestem do niczego i co ja się tu będę na blogu wymądrzać, jak nawet sałaty swojej nie potrafię wyhodować.

 I kiedy już, już miałam całkowicie zrezygnować z pisania tutaj, skasować blog, schować się pod kocem i użalać się nad sobą, do moich drzwi zapukała ona- moja ukochana JESIEŃ!!! I kiedy złapałam w rękę koszyk i ruszyłam na poszukiwanie owoców czarnego bzu i testowanie słodkości jabłek w sadzie uzmysłowiłam sobie jak bardzo lubiłam to skrobanie tutaj, dzielenie się tymi wszystkimi pysznosciami i przemyśleniami i jak mi tego brakuje. I nawet jeśli jedynie zabłąkane dusze trafią na mój blog, popatrzą i uciekną to i tak się z nimi podzielę swoją miłością do natury i chęcią czerpania z niej pełnymi garściami. Idzie zima i trzeba się przygotować. Na półkach stoją już i czekają na pierwsze mrozy słoiczki z syropem z kwiatów czarnego bzu, które w końcu udało mi się tej wiosny przygotować. Jest też syrop z mniszka lekarskiego i to w dodatku zebranego na łące u moich rodziców, w samym środku mazur, więc jest chyba najbardziej ekologiczny jak się da. Powoli zabieram się też za owoce czarnego bzu i wspomniane wcześniej jabłka, które zostaną poszatkowane i uprażone, ale nie tylko bo w tym roku mam ambitne postanowienie wyprodukowania własnego cydru. Co z tego wyjdzie zobaczymy na wiosnę:)W planach jest także cukier lawendowy, cytryny z rumem i nalewka jarzębinowa więc mam nadzieję, że coś ktoś tu dla siebie znajdzie:) Przepisy, oczywiście jak zwykle tylko te proste i udane, będą regularnie lądowały na blogu w miarę możliwości ze zdjęciami. 

Także oficjalnie bloga reaktywuję i mam nadzieję, że jednak kilka dusz jeszcze znajdzie chwilę i ochotę by tu zajrzeć.

Pozdrawiam i do przeczytania,
Dagne:)


wtorek, 12 marca 2013

Pierwszy post typu Ble, ble, ble....

Jaka u Was pogoda??

 Na Mazurach spadło mnóstwo śniegu, jest kompletnie biało a do tego właśnie wyszło słońce oświetlając przepiękne wzgórza Mazur Garbatych. Gdzieś po sąsiednim polu chodzi stado saren i jest po prostu bosko. 

Wszędzie internet aż pęka w szwach od narzekań, że już wiosna powinna być, że już dość. Ale ludzie!!! Jeszcze nie nadeszła wiosna-zostało kilka dni, zima wciąż trwa i robi wszystko żeby zakończyć się jak najpiękniej. Więc zamiast narzekać trzeba złapać sanki, opatulić się szalikami, które przecież jeszcze nie schowały się na dnie szafy i ruszyć z rodzinką i czworołapami po trochę tlenu. Następny śnieg dopiero za wiele, wiele miesięcy!!! A w dodatku pomyślcie: Jeszcze całe piękno wiosny i lata przed nami!!!! Te wszystkie kwiaty ze zdjęć do których wzdychamy dopiero zakwitną i czeka nas mnóstwo dni rozkoszowania się ich pięknem!!! A jeśli już się dotlenimy, nacieszymy śniegiem a i tak doskwiera nam tęsknota za wiosną to zaszyjmy się w domu przed komputerem bądź kartką papieru, z kubkiem pysznej herbaty i kawałkiem ciasta i zabierzmy się za planowanie warzywniaka, zakątka w ogrodzie czy choćby wakacji! Wiosna i tak przyjdzie, czy będziemy marudzić czy cieszyć się każda chwilą i każdą pogodą. My dziś pocieszamy się sernikiem cytrynowym, mmmm, pycha. Jakby ktoś był zainteresowany to mogę zamieścić przepis. Nie jest trudny do zrobienia, a bardzo cytrynowy i aromatyczny. Nasz dzisiejszy gość określił go mianem "wiosenno- letni", więc doskonale się nadaje na chandrę przedwiośnia:)

A skąd taki tytuł posta? Otóż postanowiłam, że zamiast pisać jeden długi post na jakiś konkretny temat raz na miesiąc, będę pisała częściej, ale o trochę mniej wzniosłych rzeczach. Czasem będzie to kilka zdjęć, czasem przepis na poprawę humoru, a czasem właśnie takie ot- przemyślenia. Taki trochę Ble, ble, ble:)

Niech wam przedwiośnie lekkim będzie!
Pozdrawiam przedwiosennie!!
Dagne

piątek, 8 marca 2013

Śnieg, wiatr i piękne widoki, czyli Mazurujemy się:)

Mazurujemy się z Mają od 2 tygodni, co od razu skutkuje brakiem wpisów. Czas leci tu jak szalony, zaraz po ranku przychodzi wieczór, a wszystko pośrodku mija w tempie ekspresowym. Spacery, leniuchowanie, no i oczywiście pichcenie pochłaniają nas dokumentnie! Po prostu brak mi weny, żeby zasiąść do komputera i gapić się w monitor zamiast na te cudowne widoki za oknem. Niestety nie mam ze sobą aparatu, ani czytnika na karty, więc najbliższe posty będą tylko do czytania nie do oglądania, ale mam nadzieję, że uda mi się was czymś tu zainspirować i tak;)

Co prawda obiecałam przygotować wpis o naturalnych substancjach słodzących czyli ksylitolu i stewii, ale po lekturze kilku tekstów stwierdziłam, że wcale nie są one tak zdrowe i bezpieczne jak mi się to z początku zdawało. Muszę się więc bardziej w temacie zagłębić bo nie chcę tu wypisywać głupot. Zwłaszcza jeśli w grę wchodzi zdrowie. Pogoda też nie skłania do działania. Nie wiem jak u was, ale tu leży jeszcze mnóstwo śniegu, co kilka dni wieje bardzo silny wiatr i jakoś ta wiosna zawitać na stałe na Mazury jeszcze nie chce. Jednak udało mi się tu kilka fajnych rzeczy upiec i mam dla was 2 bardzo proste i smaczne przepisy. Polecam obydwa:

Często zostaje nam dosłownie kilka łyżek gotowanych ziemniaków z obiadu. Za mało by je zjeść, upychać na dno lodówki też szkoda bo zapomniane i tak się zepsują. Proponuję wam więc wykorzystać je do upieczenia fantastycznego chleba. Jest wilgotny, pachnący, utrzymujący świeżość nawet kilka dni. A przy tym jest tak prosty w przygotowaniu!!!

Chleb z ziemniakiem
2 ugotowane i rozgniecione ziemniaki (oczywiście ostudzone)
400g mąki pszennej (można część zastąpić pełnoziarnistą, ale bez przesady)
220g letniej wody
15g drożdży
1 łyżeczka cukru
5 łyżek oleju
sól (do smaku, powiedzmy łyżeczka, może dwie- wedle gustu)

Rozprowadzamy drożdże w letniej wodzie z łyżeczką cukru. Wszystkie składniki mieszamy i wyrabiamy gładkie ciasto. Jeśli się lepi podsypujemy odrobinę mąką. Kiedy jest już sprężyste i gładkie odstawiamy do wyrośnięcia na 1 godzinę. Po tym czasie przekładamy do formy na chleb (tzw. keksówka) i znów pozostawiamy do wyrośnięcia 40 minut. Ciasto drożdżowe najlepiej rośnie w ciepłym miejscu, ale nie w gorącym. Ja stawiam w pobliżu kominka lub na podgrzewanej podłodze. Po wyrośnięciu smarujemy wierzch chleba roztrzepanym jajkiem. Pieczemy 30 minut w 200C. Pamiętajcie aby wyjąć chleb z formy jak lekko przestygnie, inaczej się w niej zaparzy. 
Ten chleb jest naprawdę pyszny, polecam!

Drugim przepisem, który mogę wam z czystym sumieniem polecić jest rolada biszkoptowa z kremem cytrynowym! Mocno cytrynowa, nie za  słodka. Rewelacyjna:)

Rolada z kremem cytrynowym

Ciasto biszkoptowe:
2 jajka
1 białko
125g cukru
90g mąki
Jajka zmiksować z białkiem i cukrem do białości. Na koniec powoli (na najniższych obrotach miksera bądź łyżką) wmieszać mąkę. Masę wylewamy na papier do pieczenia w kształt prostokąta. Pieczemy ok. 10 minut w 170C. Zaraz po wyjęciu, jeszcze gorący biszkopt zdejmujemy z papieru, kładziemy na czystą bawełnianą szmatkę kuchenną i razem z nią zwijamy biszkopt w roladę (dłuższym brzegiem jeśli chcemy mieć mocno zakręconą roladę, krótszym jeśli wolimy roladą się cieszyć dłużej). Zostawiamy ją do wystygnięcia.

Na krem potrzebujemy 250g serka Mascarpone i jedną porcję Lemon Curd. Mieszamy je ze sobą do gładkości. Ostudzoną roladę biszkoptową bardzo delikatnie rozwijamy, krem cytrynowy równo rozsmarowujemy po biszkopcie zostawiając około centymetr nieposmarowany z każdej strony. Następnie zwijamy roladę dość ścisło, dzięki czemu uciekający krem wypełni ów 1 nieposmarowany centymetr. Zwiniętą roladę zostawiamy co najmniej na noc w lodówce, żeby krem stężał. Jeśli ciasto będą jedli tylko dorośli biszkopt przed posmarowaniem kremem można lekko nasączyć Limoncello;)Ale i bez tego jest absolutnie doskonały! Latem polecam go podać z owocami, zimą z kubkiem ulubionej herbaty albo białego słodkiego lub półsłodkiego wina:)

Mam nadzieję, że wam zasmakują powyższe wypieki. My je pochłonęłyśmy decydowanie zbyt szybko. 

Postaram się pisać nieco częściej, ale nic nie mogę obiecać, ponieważ zostało mi już tylko kilka dni w tym ukochanym przeze mnie miejscu i staram nacieszyć się nim na najbliższych kilka miesięcy.

Niech wam przedwiośnie lekkim będzie,
Dagne


niedziela, 24 lutego 2013

Słodkie, sztuczne kolorowe targi...

Wiem, wiem, wiem... Posucha na blogu potworna, ale niestety wydarzenia z tego miesiąca skutecznie odciagały mnie od pisania:) Udało mi się jednak w zeszłym tygodniu choc na chwilę wyrwac z naszej wioski i liznąc nieco Świata- "liznąc" dosłownie i w przenośni:) Mianowicie wybralismy się cała rodzinką na tragi "Sweet" w MT Targi Warszawa. Było pysznie i "kolorowo". Targi absolutnie zdominowane przez wspaniałe Gelato - dla niewtajemniczonych wloskie lody, gęste, śmietanowe, nakładane łopatką a nie w kulkach. Lody absolutnie doskonałe. Nistety oprócz tego, że wszystko bylo naprawde przepyszne- ekologii w cukiernictwie na dużą skalę ze świecą szukac. Z każdej strony atakowały nas gotowe mieszanki, proszki, polepszacze i barwniki. Ciasta, ciastka i ciasteczka we wszystkich kolorach tęczy i to na pewno nie naturalnej tęczy. Zero ekologii czy chocby dbałości o zdrowie konsumenta. Pewien Pan wręcz mnie przekonywał, że bez polepszaczy to się absolutnie nie da, bo produkty są wtedy potwornie nieapetyczne, szybko tracą swierzośc i smak (chodziło o pieczywo konkretnie). Chcialam juz tego Pana zaprosic do siebie do domu na kanapkę z naszym domowym chlebem bez polepszaczy, albo na ciasto czy ciastko bez chemii, nieapetyczne to ostatnie co można o nich powiedziec.

 W tej masie polepszanej, barwionej i sproszkowanej beznadziei znalazło sie kilka niewielkich światełek, ale naprawdę niewielkich. Znalazła sie marka MEC3, która ma w swojej ofercie lody bio. Gdy w końcu w tym gąszczu dojrzalam w oddali slowo "bio" puścilam się pędem pełna nadziei i dopadlam milego pana od serwowania lodów- zaczęłam dopytywanie. Okazało sie, że mleko z którego robione są owe "biolody" nie jest bio, ponieważ podobno w Polsce nie da się takiego kupic. Owoce też nie są bio, ponieważ firma kożysta z gotowych wsadów owocowych, które nie są przygotowane z owoców bio, ponieważ o takie też ponoc trudno. W miare rozmowy ręce opadaly mi coraz niżej, aż w końcu stuknęły o podlogę! To co w końcu w tych lodach jest bio???? No więc ów mily Pan nie byl pewien, ale poczęstował mnie lodami w 100% bio, czyli takich gdzie wszystkie składniki urzyte do ich produkcji posiadaly certyfikat bio. Byly to lody migdałowe....I byly to jedne z najlepszych lodów jakie w życiu jadlam!!!! Czyli co? Czyli sie da! Więc czemu byly to jedyne lody spośród setek tam wystawionych nie barwione, nie aromtyzowane, nie polepszane? Nie wiadomo.


Jest też jeszcze jeden malutki plusik-wiele spośród wystawiających się firm oferowało bazy do lodów i lody gotowe słodzone stewią zamiast cukrem. Dla tych, którzy ze stewią się jeszcze nie zetkneli napiszę krótko, że jest to roślina z której otrzymuje się naturalny słodzik. Nie posiada on kalorii, jest bezpieczny dla cukrzyków i chorych na fenyloketonurię, podobno nieszkodliwy i nietoksyczny, odporny na wysokie temperatury więc doskonały do ciast i deserów, zwłaszcza, że jest nawet 450 razy słodszy niż cuier!!!!. A w dodatku możemy go sobie wyhodowac na parapecie w domu sami:) W smaku takie lodu byly tak samo dobre jak te slodzone klasycznie- cukrem.

Jadąc na targi byłam pełna nadziei, że opiszę tu wam wchodzące na rynek słodkie eko nowości. Zdrowe, lekkie, zaledwie łechcące nasze sumienie zamiast bombardowania go. Okazało się jednak jedynie to, że moja teoria o konieczności dokładnego wczytywania się w etykiety i dopytywania się o szczegóły składu produktów jest absolutnie trafna. Jeśli coś ma nawet wielki napis "BIO" czy "EKO", dowiedzmy się jaki odsetek składników jest naprawdę ekologiczny. I zastanówmy się czy nie lepiej jednak postawic na teorię "jedzenie jak najmniej przetworzone i jak najbardziej miejscowe", gdzie trudno o pomyłkę, niż teorię "jedzenie bio" gdzie można zostac nieźle..."nabitym w butelkę". Zwłaszcza, że uprawy bio często usytułowane są w okolicy normalnych upraw, z których wiatr i deszcz z łatwością przenoszą wszelkie opryski i pestycydy (polecam film dokmentalny "Gorzkie nasiona" mówiący nie tylko o beznadziei stosowania nasion bawełny GMO w Indiach, ale i o prawdzie co do styczności takiej bawełny z chemicznymi środkami ochrony).

Znalazłam też pewną firmę- Zeelandia, która zaopatruje wszelkie piekarnie, sklepy, cukiernie i wytwórnie w gotowe mieszanki, z których po dodaniu wody i kilku dodatków, wytwarza się ciasta, pieczywa i desery.  Takie pyszności w proszku. Firma ta między innymi częściowo zastępuje mąkę pszenną mąka orkiszowa w swoich mieszankach. Ale i tu Pan stwierdził, że zawartośc orkiszu waha się od kilku do kilkudziesięciu procent. Jednak producent gotowego produktu (np. piekarnia) nie poinformuje nas, że ów chleb zawiera zaledwie 2% mąki orkiszowej, napisze "chleb orkiszowy". Zeelandia dostarcza producentom etykiety z dokładnym składem, jednak ci i tak zastępują je swoimi;) Firma ta stawia na prawdziwe zakwasy naturalnie fermentowane, do wyrobów czekoladowych używa prawdziwej czekolady, a receptury ma najprostsze jak się da (podobno). Zeelandia więc też była niewielką pociechą tego słodkiego dnia. Nazwy Zeelandia nie znajdziemy na sklepowych półkach, ponieważ dostarcza ona jedynie swoje mieszanki producentom, którzy gotowe produkty sygnują swoim własnym znakiem. Ale i tak mają u mnie spory plus- za chęci!

Niestety jeśli chodzi o slodycze i pieczywo to te najzdrowsze dla nas i naszych pociech nadal pozostają wyprodukowane naszymi własnymi rękami, w naszej własnej kuchni. Wtedy przynajmniej mamy pewnośc co naprawdę trafia do naszego brzucha. Także fartuch włóż i tanecznym krokiem do kuchni:)

Niech wam slodkości lekkimi będą,
Dagne

poniedziałek, 4 lutego 2013

Trochę wiosny tej zimy

No na taką pogodę, jaka za oknem ostatnio panuje, rady po prostu nie ma. Kubek gorącej herbaty, kieliszek wina.... a najlepiej kubek wina- grzanego. Ale dziecko trzeba od czasu do czasu przewietrzyć. Pomimo wiatru i burych chmur wczoraj wybraliśmy się do naszego sadu po przygody. Tropiliśmy ślady, czarowaliśmy świerkową różdżką i szukaliśmy skarbów. Wygramolenie się z ciepłych czterech kątów nie przychodzi mi nigdy łatwo, ale jak już się zbiorę, jak wyjdę, to nigdy tego nie żałuję:) W połowie spaceru zza chmur wyszło słońce i choć na chwilkę zapachniało wiosną:)
A dziś mniej czytania więcej patrzenia:) Trochę przyrody dla tych, którym do niej daleko:

 
 

 Spacer jak widać zaliczony do udanych. Majkowa hasając po całym sadzie czarowała różdżką świerkową. Tak czarowała, że aż wyszło słońce. Maja tak jak ja kocha otaczającą nas przyrodę i pomimo swoich 3 lat i dziecięcego rozbiegania potrafi ze mną krążyć między drzewami z nosem w trawie szukając ciekawych śladów. Serducho ze śniegu to jej znalezisko:) Radochę miała z tego znaleziska wielką:)
Ślady zwierząt występują w liczbie mnogiej, ślady wiosny- w zerowej. Ale chociaż do domu wiosna już się powoli wkrada.



 Latem objadamy się borówkami amerykańskimi, plastikowe pudełka skrzętnie chowamy i na zimę mamy idealne doniczki na kiełki i rozsadę warzyw. Rzeżucha już po kilku dniach wystrzeliła w górę, reszta się ociąga. Na parapecia nie za ciepło, słońca mało. Zobaczymy co z tych maluszków będzie:)


 
Jeszcze trochę, jeszcze tylko troszeczkę i będzie można dopaść ogródek:) Zimno, buro, ale ja już mam wiosnę w głowie...gdzie co posadzę...gdzie co posieję...Planowanie czas zacząć:) 

Niech wam nadchodzący tydzień lekkim będzie:)
Dagne

wtorek, 29 stycznia 2013

Krótko i zwięźle


To co się dzieje na zewnątrz zdecydowanie nie zachęca- do niczego. Zimno, mokro i paskudnie. Nawet ptaki się pochowały i tylko czasem sikorka wyściubi dzioba żeby zobaczyć czy coś do karmnika nowego trafiło. A że trafiły rozłupane orzechy z naszego jesiennego zbioru, to się nawet dzięcioł pofatygował do środka. Nic się nie chce, i pisać się nie chce i gotować się nie chce. Ot, taki zimowy marazm. Ale udało mi się zrobić kilka zdjęć świecznika ze słoika i moich wyszywańców słoikowych. Boski design to raczej nie jest, ale własnej roboty, pierwsze w życiu i z recyklingu więc moja osobista duma mnie rozpiera. Słoik jest stary poogórkowy, a gwiazdki powstały z pustych opakowań po świeczkach tealight. Palę ich całe stosy więc i gwiazdek mogę sobie stosy powycinać. W planach mam łańcuch- szkoda tylko, że odpowiednie Święta już się skończyły. Cóż, będzie na przyszły rok:)


Taki to świecznik, stoi sobie, ale mógłby zawisnąć, gdyby miał gdzie. Zawiśnie latem, na zewnątrz i będzie nam przyświecał w wieczornych gdybaniach tarasowych:)Prezentuje sie naprawdę całkiem ciekawie, tylko beznadziejny ze mnie fotograf:)

Z recyklingu starych zasłon i słoika po syropie malinowym powstał pojemnik na muliny, wstążki i pierdółki, ozdobiony stokrotkami- wedle rozkazu Majkowskiej:)

Muszę tylko pomyśleć nad listkami, bo jakoś koncepcji nie mam jak je zrobić:)

Mam jeszcze pomysł na wykorzystanie puszek po konserwach al muszę trochę uzbierać i puszek i finansów na farby:)

Jedno co mi się chce w tą pogodę, to z kubkiem gorącego Pu Erh wertować blogi. Podczas tego wertowania udało mi się znaleźć kilka niezwykle inspirujących. Są to blogi kobiet, które robią cuda do swoich domów. Zarówno szyją, malują, wypiekają jak i tworzą rzeczy piękne z niczego! To są naprawdę zdolne dziewczyny a ich domy są jak dla mnie absolutnie fantastyczne. Wielki ukłon w ich stronę i kilka adresów dorzuconych do listy "E-zakątki ulubione". Klikajcie i podziwiajcie jeśli macie ochotę. Miłego blogowania.

Niech wam ta pogoda lekką będzie,
Dagne