Trochę wiosny tej zimy

No na taką pogodę, jaka za oknem ostatnio panuje, rady po prostu nie ma. Kubek gorącej herbaty, kieliszek wina.... a najlepiej kubek wina- grzanego. Ale dziecko trzeba od czasu do czasu przewietrzyć. Pomimo wiatru i burych chmur wczoraj wybraliśmy się do naszego sadu po przygody. Tropiliśmy ślady, czarowaliśmy świerkową różdżką i szukaliśmy skarbów. Wygramolenie się z ciepłych czterech kątów nie przychodzi mi nigdy łatwo, ale jak już się zbiorę, jak wyjdę, to nigdy tego nie żałuję:) W połowie spaceru zza chmur wyszło słońce i choć na chwilkę zapachniało wiosną:)

A dziś mniej czytania więcej patrzenia:) Trochę przyrody dla tych, którym do niej daleko:

 

 

 Spacer jak widać zaliczony do udanych. Majkowa hasając po całym sadzie czarowała różdżką świerkową. Tak czarowała, że aż wyszło słońce. Maja tak jak ja kocha otaczającą nas przyrodę i pomimo swoich 3 lat i dziecięcego rozbiegania potrafi ze mną krążyć między drzewami z nosem w trawie szukając ciekawych śladów. Serducho ze śniegu to jej znalezisko:) Radochę miała z tego znaleziska wielką:)

Ślady zwierząt występują w liczbie mnogiej, ślady wiosny- w zerowej. Ale chociaż do domu wiosna już się powoli wkrada.

 Latem objadamy się borówkami amerykańskimi, plastikowe pudełka skrzętnie chowamy i na zimę mamy idealne doniczki na kiełki i rozsadę warzyw. Rzeżucha już po kilku dniach wystrzeliła w górę, reszta się ociąga. Na parapecia nie za ciepło, słońca mało. Zobaczymy co z tych maluszków będzie:)

 

Jeszcze trochę, jeszcze tylko troszeczkę i będzie można dopaść ogródek:) Zimno, buro, ale ja już mam wiosnę w głowie...gdzie co posadzę...gdzie co posieję...Planowanie czas zacząć:) 

Niech wam nadchodzący tydzień lekkim będzie:)

Dagne